Co oznacza słowo cech
Cech w języku staropolskim Gilda, jest to zebranie, stowarzyszenie, następnie cech rzemieślniczy organizacja samorządu rzemieślniczego o charakterze społeczno-zawodowym, częściowo również gospodarczym, zrzeszająca rzemieślników jednego lub kilku zawodów, mająca na celu:
- podnoszenie kwalifikacji zawodowych,
- utrwalanie więzi środowiskowych, postaw zgodnych z zasadami etyki i godności,
- prowadzenie na rzecz członków działalności społeczno-organizacyjnej, oświatowej i gospodarczej,
- reprezentowanie interesów członków wobec organów władzy i administracji oraz sądów,
Krótki rys historyczny
Rzemiosło stanowi trwały element dziejów naszego miasta. Razem z jego mieszkańcami przeżywało zarówno okresy świetności jak i chwile trudne a nawet tragiczne, szczególnie w latach najazdu szwedzkiego i w czasie II wojny światowej. Do najstarszych rzemiosł zaliczamy: szewstwo, krawiectwo, kuśnierstwo, bednarstwo, garncarstwo i piekarstwo. O poziomie dawnego łowickiego rzemiosła świadczy to, że Stefan Batory m.in. w naszym mieście zamawiał na wyprawę gdańską kopie dla wojska jak również przy odnawianiu zamku wawelskiego w 1599 roku do odbudowy pieców używano kafli z łowickich kaflarni. Początki samorządu rzemieślniczego sięgają przełomu XIV - XV wieku. Jako pierwsze powstały cechy kuśnierzy i sukienników.
Ważnym zadaniem rzemiosła, realizowanym od wieków jest przygotowanie młodzieży do zawodu. Zachowały się dokumenty cechu stolarskiego - umowy o naukę rzemiosła z XVIII w., z których wynika, że u łowickich stolarzy uczyli się nie tylko miejscowi uczniowie, ale także z Warszawy, Włocławka, Lubawy czy Gdańska. Do lat pięćdziesiątych XX wieku istniały tylko cechy branżowe. W 1953r. powstała jednolita organizacja cechowa - Cech Rzemiosł Różnych - grupująca wszystkie zakłady rzemieślnicze z terenu powiatu łowickiego. Ówczesny Zarząd Cechu zakupił w 1956r. budynek przy ul. Podrzecznej 32 (obecnie Plac Przyrynek 2), w którym znajduje się obecna siedziba Cechu.
Życie codzienne Łowickiego Cechu
W Cechu zrzeszone są osoby prowadzące działalność gospodarczą w trzydziestu rzemiosłach i zawodach. Największą grupę stanowią zakłady branży samochodowej oraz zakłady fryzjerskie. W tutejszych zakładach rzemieślniczych szkoleni są uczniowie, którzy po trzyletnim okresie nauki przystępują do egzaminu kwalifikacyjnego.
W łowickim Cechu działają, pod auspicjami Izby Rzemieślniczej w Łodzi, trzy komisje egzaminacyjne czeladniczo - mistrzowskie w zawodach:
fryzjer,
blacharz samochodowy,
mechanik pojazdów samochodowych.
Najważniejszą instancją naszej organizacji jest Walne Zgromadzenie Członków Cechu, które odbywa się w pierwszej połowie roku, i do którego kompetencji należy zatwierdzanie sprawozdań finansowych, udzielanie absolutorium władzom Cechu, wprowadzanie zmian do Statutu Cechu, podejmowanie decyzji w sprawie zbycia lub nabycia składników majątku Cechu. Pozostałymi organami statutowymi Cechu są: Zarząd Cechu, Komisja Rewizyjna i Sąd Cechowy.
Pod koniec lat dziewięćdziesiątych XX wieku Zarząd przeprowadził poważny remont siedziby Cechu dostosowując go do obowiązujących standardów w tym zakresie. Dzięki wykonanym pracom budynek Cechu, stał się jednym z ładniejszych obiektów w Łowiczu. Rzemiosło aktywnie uczestniczy w życiu społecznym naszego miasta co m.in. przejawia się udziałem, i to zarówno czynnym jak i biernym, w wyborach do samorządu lokalnego.
Kontynuując dawne tradycje cechowe tutejszy samorząd stara się zintegrować łowickie środowisko rzemieślnicze. Temu celowi służą organizowane przez Zarząd Cechu spotkania towarzyskie rzemieślników, wycieczki itp. imprezy.
Nie sposób nie wspomnieć o religijnej stronie życia naszego środowiska. Rzemiosło łowickie zawsze, pomimo różnych perypetii dziejowych, było związane z Kościołem. Wyraża się to udziałem rzemiosła w uroczystościach o charakterze patriotyczno - religijnym. W 1983r. został zbudowany b. ciekawy ikono-graficznie ołtarz polowy, który ustawiany jest podczas procesji Bożego Ciała.
